Neo Neo Neo

W 1965 roku wraz kolegą z pracowni Jana Cybisa, założył grupę Neo Neo Neo. Obaj malarze wyróżniali się spośród studentów Wydziału Malarstwa indywidualnym sposobem malowania. Ich obrazy są bardzo kolorowe, plamy barwne kładzione są płasko, plakatowo.  Malarstwo Jurrego inspirowane jest pop artem jak również secesyjną dekoracyjną formą. Jego twórczość była i jest nadal inspiracją dla wielu młodych twórców. 


Pierwsza wspólna wystawa Jurrego i Dobsona jako Neo Neo Neo, którą zorganizowali w Klubie Medyka przeszła do historii. Wydarzenie to odbyło się w atmosferze prowokacji i skandalu. Dwaj młodzi malarze, chcąc podkreślić swój indywidualizm, urządzają symboliczny pogrzeb dotychczasowych kierunków sztuki - przy suficie w Klubie Medyków wieszają symboliczną trumienkę z napisami: kubizm, abstrakcjonizm, dadaizm. Wystawę uświetnili znakomici goście: rektor ASP Marian Wnuk, profesor Jan Cybis, poeta Stanisław Grochowiak, oraz wielu pisarzy, poetów i malarzy słynnych w tamtych latach. Znany autor tekstów, aktor i piosenkarz kabaretowy - Jonasz Kofta - podjął się konferansjerki imprezy. Wystawa odbiła się szerokim echem i uczyniła malarzy znanymi postaciami w świecie sztuki.

Jerzy Zieliński wystawiał swoje pracy także za granicą, m.in. w 1969 roku w Sztokholmie. Równie często uczestniczy w ekspozycjach w kraju - na wystawach: Porównania 3 w Sopocie czy w"Sympozjum Wrocław '70".

Drogi Jurrego i Dobsona w latach 1970. rozchodzą się, grupa Neo Neo Neo przestaje istnieć. Artysta obraca się w kręgach cyganerii artystycznej. Można go spotkać w kawiarni "U Hopfera", gdzie często bywa z bliskim przyjacielem Edwardem Stachurą.

Jurry – Polska B

Jerzy Ryszard Jurry Zieliński (Kazimierzów 1 VI 1943 – Warszawa 5 III 1980)

Mówił o sobie Jurry – Polska B. Urodzony w podkieleckiej wsi niedaleko Paradyża, zginął w Warszawie, w niewyjaśnionych do końca okolicznościach, na pół roku przed podpisaniem Porozumień Sierpniowych. Miał 37 lat. Jego obrazy nazwano znakami drogowymi politycznej egzystencji w PRL.

Gdy w 1968 opuszczał warszawską Akademię z dyplomem w kieszeni, był u szczytu sławy. Miał za sobą głośny debiut: pierwsza wystawa Grupy NEO-NEO-NEO, którą na III roku studiów założył z Janem Dobkowskim – podobnie jak on sam zbuntowanym uczniem Jana Cybisa – miała siłę rewolucji. Nowy, inspirowany pop-artem styl – płaskie, biologiczne formy rysowane dekoracyjną linią – był wyrazem buntu i zachwytu jednocześnie.